RANNIK ZIMOWY
Ranniki wytwarzają niewielkie okrągławe podziemne bulwy,
które po kilku latach rozgałęziają się, przybierając nieregularne
kształty. Po wykopaniu można je rozdzielić. Bulwy sadzimy na głębokości
4–8 cm (posadzone zbyt płytko mogą latem wysychać, a podczas bezśnieżnej
zimy przemarzać, natomiast posadzone za głęboko – źle rosną i
wykształcają mało kwiatów). Nie wymagają corocznego wykopywania, ale aby
zachowały zdolność mnożenia się, warto je dzielić co 2–3 lata.
Kwitnie bardzo wcześnie – od lutego do marca – i długo, ale tylko przy niskiej temperaturze. Gdy temperatura podniesie się powyżej 10°C – przekwita.
Rannik wymaga wilgotnej, próchnicznej, luźnej i niezbyt kwaśnej ziemi (pH powyżej 5,5) oraz dużo światła. Najlepiej posadzić go wśród drzew i krzewów liściastych, gdzie wczesną wiosną będzie docierało dużo słońca, a opadłe jesienią liście ochronią go przed silnymi mrozami.
Cała roślina jest trująca.
Kwitnie bardzo wcześnie – od lutego do marca – i długo, ale tylko przy niskiej temperaturze. Gdy temperatura podniesie się powyżej 10°C – przekwita.
Rannik wymaga wilgotnej, próchnicznej, luźnej i niezbyt kwaśnej ziemi (pH powyżej 5,5) oraz dużo światła. Najlepiej posadzić go wśród drzew i krzewów liściastych, gdzie wczesną wiosną będzie docierało dużo słońca, a opadłe jesienią liście ochronią go przed silnymi mrozami.
Cała roślina jest trująca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz